Południowo-wschodnia część obszaru gminy leży w zasięgu Głównego Zbiornika Wód Podziemnych Nr 151 (Turek-Konin-Koło). Utworami wodonośnymi zbiornika są szczelinowe margle, wapienie, opoki, gezy i piaskowce, lokalnie również piaski w utworach kredowych. Najkorzystniejsze parametry hydrologiczne utwory kredowe posiadają w obrębie współczesnych i kopalnych dolin rzecznych. Cały teren w zasięgu zbiornika stanowi obszar wysokiej ochrony (OWO – o czasie migracji zanieczyszczeń mniejszym od 100 lat).

Na terenie gminy wody podziemne występują w trzech poziomach stratygraficznych:
* kredowym,
* trzeciorzędowym (podwęglowym),
* czwartorzędowym.

Kredowo-trzeciorzędowy poziom wodonośny

Kompleksy wodonośne: kredowy i trzeciorzędowy (podwęglowy) połączone są przez liczne kontakty hydrauliczne w jeden wspólny poziom wodonośny. Jest to podstawowy poziom wodonośny, którego rozprzestrzenienie regionalne decydowało o zawodnieniu odkrywek KWB Konin. Z tym poziomem wodonośnym związany jest trzeciorzędowy lej depresji. Miąższość utworów piaszczystych trzeciorzędu wynosi od 30 do 50 m, w zależności od ukształtowania powierzchni stropowej kredy a strefę aktywną kredy określa się na ok. 60 do 80 m.

Utwory kredy, margle i drobnoziarniste piaskowce o zmiennej wodonośności, zależnej od systemu szczelin i spękań stanowią w strefach kontaktów hydraulicznych rejony zasilania poziomu trzeciorzędowego. Średni współczynnik filtracji utworów poziomu podwęglowego określony został na ok. 4 m/d.
Współczynnik filtracji utworów trzeciorzędowych waha się od 1 do 12 m/d a utworów kredy ca 3 do 4 m/d.

Utwory piaszczyste trzeciorzędu nawęglowego o miąższości 0,5 do 5,0 m na terenie złoża węgla brunatnego, poza złożem połączone są w jeden wspólny kompleks trzeciorzędowo-kredowy. Omawiany poziom kredowo-trzeciorzędowy jest poziomem naporowym o pierwotnym poziomie stabilizacji 92,0 do 97,0 m npm, generalnym kierunkiem spływu w części południowej ku wschodowi i w części północnej ku północy.

Omawiany kompleks wodonośny w strefach rynnowych w rejonie jezior oraz w rejonach wymyć erozyjnych kontaktuje się z wyżej leżącymi horyzontami wodonośnymi czwartorzędu.

Czwartorzędowy poziom wodonośny

Jest on podzielony na dwa horyzonty wodonośne: w utworach piaszczystych w obrębie glin morenowych, nad i pod glinami, o miąższości 1 – 20 m oraz horyzont przypowierzchniowy o miąższości 2 – 5 m, lokalnie wyżej.

Współczynniki filtracji obu horyzontów są w granicach 10 do 15 m/d. Wody horyzontu w serii piaszczystej w glinach zwałowych mają zwierciadło napięte o pierwotnym poziomie stabilizacji ca 92 – 97 m npm.

Omawiany horyzont na terenie złoża węgla brunatnego i w rejonie poza złożem posiada kontakty hydrauliczne z wodami pozostałych horyzontów wodonośnych. Strefami hydraulicznymi są głównie rejony wymyć erozyjnych.

Horyzont przypowierzchniowy o zwierciadle swobodnym lokalnie napiętym stabilizuje się na rzędnych ok. 92,0 m do 106,0 m npm. Jest to nieciągły, lokalnie izolowany horyzont wodonośny.

Główne zasilanie tego poziomu pochodzi z opadów atmosferycznych. Powierzchnia piezometryczna tego poziomu powtarza ukształtowanie powierzchni terenu. Generalnie horyzonty czwartorzędowe z uwagi na nieciągły charakter występowania oraz miąższość warstw wodonośnych, drenowane są w minimalnym stopniu przez istniejące odkrywki.

Z jeziorami związane są strefy rynnowe biegnące równolegle do wymienionych jezior (Licheńskie, Wąsoskie, Mikorzyńskie, Ślesińskie). Rejony te stanowią obszary kontaktów hydraulicznych wód powierzchniowych. Przez strefy rynnowe następuje zasilanie podstawowych poziomów wodonośnych.

Wody geotermalne

Według podziału na jednostki geologiczne, rejon Gminy Ślesin należy do niecki mogileńsko-łódzkiej, w której obecność wód słonych i termalnych znana była od wieków. Przeprowadzone prace geologiczno-wiertnicze pozwoliły na uznanie poziomu dolnokredowego za perspektywiczny dla uzyskania wód termalnych o znaczeniu praktycznym. Temperatura wody na wypływie waha się w zakresie 35oC do 69oC, zależnie od stopnia geotermicznego i wydajności. Na podstawie oznaczeń chemicznych stwierdzono, że woda termalna pochodząca z otworu w Ślesinie (Głębockie) jest solanką 10% chlorkowo-sodową z zawartością jodu i bromu oraz potasu, żelaza i innych, co decyduje o jej korzystnych własnościach leczniczych. Wysoka naturalna temperatura wody umożliwia jej wykorzystanie do celów rekreacyjno-balneologicznych i grzewczych. Podobny zakres wykorzystania wód termalnych o wysokiej mineralizacji można spotkać w miejscowości Besenova na Słowacji.

Źródło: Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Ślesin 2003, 2005.

1 188 razy przeczytano